ม่อเยวียน เทพแห่งสงคราม ผู้หลับลึกเกินไป

ม่อเยวียน เทพแห่งสงครามและเทพแห่งดนตรีกาล เป็นเลิศทางการรบแล้วยังเล่นดนตรีเก่งอีก หน้าตาหล่อขั้นเทพ พูดน้อย เงียบขรึม ไม่สนใจเสียงนินทา มีเทพสาวๆมาติดตรึม เป็นลูกชายของเทพบิดร ฐานะสูงส่งจนเทียนจวินยังต้องเกรงใจ ตงหัวตี้จวินก็เพื่อนเรียน เจ๋อเหยียนแห่งป่าทอก็เพื่อนสนิทและกึ่งๆพี่น้องเพราะเทพบิดรเป็นคนเลี้ยงดูเจ๋อเหยียนมา เป็นเจ้าสำนักคุนหลุนซวี มีศิษย์ชายล้วน ณ ตอนนี้17คน ทุกคนล้วนหน้าตาดี

เป็นตัวเอกที่ดึงดูความสนใจได้แรงเหลือเกิน กับความคลูของเทพม่อเยวียน นั้นเปิดตัวด้วยการสร้างอาวุธเทพ พัดหยกคุนหลุน เลยทำให้ได้พบซืออินที่กลายมาเป็นสิบเจ็ดน้อยผู้อยู่กลางใจซือฟู 

สองหมื่นปีที่ม่อเยวียนประคบประหงบซืออินมาอย่างดี ได้แต่แอบรักอยู่ห่างๆนั้น เราคิดว่าฐานะซือฟู มันค้ำคอ ซือฟูคงไม่อยากเสียการปกครอง แกเลยไม่รุก ได้แต่มองสิบเจ็ดน้อยห่างๆแล้วอมยิ้มน้อยๆอย่างเปี่ยมสุข แล้วสิบเจ็ดก้อสมองช้าเรื่องความรัก ถ้าไม่บอกนางก้อไม่รู้หรอกว่าใครมาหลงรักนางบ้าง ประเด็นนางเป็นลุกสาวเพื่อนไม่น่ามีปัญหา (ดูจากเจ๋อเหยียนดิ ยังได้กับเจินเจิน) แต่เจ๋อเหยียนน่าจะรู้ว่าที่จริงม่อเยวียนหั่วไหวกับความน่ารักของซืออิน เห็นกันทุกวันขนาดนั้น ถ้าซือฟุสายรุก ซืออินก้อคงโอเครแน่นอน เพราะตอนเจอะครั้งแรกไป่เฉี่ยนยังชมว่าซือฟูหล่อกว่าเจ่อเหยียนตั้งเยอะ

ม่อเยวียน คนคลู เป็นคนไม่พูด แต่ลงมือทำเลย เช่นไปช่วยซืออินที่คุกน้ำของเทพเหยากวง แถมอุ้มนางกลับสำนักไม่แคร์ใคร แถมตอนซืออินนอนละมือกุมมือลูบมือซือฟู ม่อเยวียนน่าจะหวั่นไหวแหละเห็นอมยิ้มกริ่มป่านนั้น 

พอรู้ว่าซืออินกับศิษยืพี่เก้าโดนจับไปแดนปีศาจ ก็ลุยเดี่ยวไปที่วังต้าซื่อหมิงกงพร้อมรับสายฟ้าด่านสวรรค์ให้ ตอนซืออินมาร้องไห้ที่หน้าถ้ำ ก็แอบอมยิ้มจนธาตุไฟเข้าแทรก  (ม่อเยวียนน่าจะรู้ว่าสิบเจ้ดน้อยสมองช้า น่าบอกรักซืออินตรงๆตอนนั้น ซืออินนางคงทดแทนคุณรับรักทันที  แต่ซือฟูก้อไม่พูดอะไร คนสมองช้าเลยปล่อยผ่านไปตกหลุมหลีจิ้งสายรุกเจ้าชู้ตัวพ่อแทน) 

ม่อเยวียนผู้เก่งกาจในการรบ สามารถพลิกวิกฤตเป็นโอกาส ถึงจะพลาดท่านังเสวียนหนี่ ขโมยแผนการรบไป แต่ซือฟูก้อแก้เกมไล่ต้อนเผ่าปีศาจจนมุม แต่ฉิงชางมีระฆังตงหัว เพื่อความสงบสุขของใต้หล้า ม่อเยวียนเลยไปสังเวยดวงจิตให้ระฆังตงหัวพร้อมผนึกราชาปีศาจฉิงชางไว้ในระฆัง (ตอนม่อเยวียนจสั่งว่ารอข้า ม่อเหยียวควรระบุชื่อว่าสิบเจ็ดน้อยรอข้า  โธ่ถ้าพูดยาวสักนิด สิบเจ็ดน้อยคงรู้ตัวว่าซือฟูรักนางสะที นี่นางเลยเข้าใจไปว่าม่อเยวียนบอกให้คนทั้งคุนหลุนซวีให้รอท่าน)

ตอนไปเฉี่ยนบอกหลีจิ้นว่า ตอนนางใกล้ตายเพราะเสียเลือดมากในถ้ำ ใบหน้าที่นางเห็นไม่ใช่หลีจิ้น นางเลยรู้ว่านางหมดรักหลีจิ้งแบบสิ้นเยื่อขาดใย แต่นี่เดาว่าใบหน้าที่นางเห็นน่าจะเป็นม่อเยวียน เพราะซืออินกะตายตามซือฟูแน่ๆ ฉะนั้นถ้าม่อเยวียนฟื้นก่อนไป่เฉี่ยนจะเจอะเยียหัว เรื่องคงพลิก เพราะตอนม่อเยวียนฟื้นมา แกมองสิบเจ็ดน้อยตาเชื่อมมาก (นี่สงสารซือฟูจริงๆอุดสาฟื้นจากความตายมาได้ แถมรู้ว่าสิบเจ็ดน้อยเอาเลือดจากหัวใจป้อนร่างตัวเองมาตั้งเจ็ดหมื่นปี กะลังอินประทับใจสุดๆมาโดนเบรกความสุขด้วยความจริงว่าน้องชายตัวเองสอยสิบเจ้ดน้อยมานานแล้ววว) 

ความสมองช้าของไป่เฉี่ยนเรื่องความรักเนีย เห็นชัดๆตอนที่ไป่เฉี่ยนไปทำความสะอาดห้องเก็บสุรา ม่อเยวียนถามว่าถ้าซือฟุไม่ได้สละดวงจิตสังเวยระฆัง เจ้าจะยังอยู่คุนหลุนซวีไหม แล้วนางก็ตอบซื่อๆว่าอยากอยู่คุนหลุนซวีตลอดไป ม่อเยวียนหันมายิ้ม...แต่ยิ้มค้างตอนนางพูดต่อว่าตอนนั้นยังไม่มีเยียหัว แล้วซือฟุถามว่าเจ็ดหมื่นปีที่ซือฟูเร่งซ่อมแซมดวงจิตรีบฟื้นมาเนียเขาทำเพื่อใคร นางดันบอกเพื่อทุกคนของคุนหลุนซวี โอ้ยนี่ดูแล้วสงสารซือฟู คือฉากนี้ไป่เฉี่ยนมีใจให้ซือฟูแล้วหัวไวสักนิดเราอาจเห็นซือฟูจะสารภาพรัก....ละมาง

สรุปเคราะห์ร้ายของม่อเยวียนคือการหลับนานเกินไปถึงเจ็ดหมื่นปี....เลยทำให้พลาด คลาดแคล้วกับสิบเจ็ดน้อยตลอดกาล เปลี่ยนฐานะจากลูกศิษย์ กลายมาเป็นน้องสะใภ้แทน