เยียหัว พระเอ๊ก....พระเอก แห่งป่าท้อสิบหลี่

เยี่ยหัว ไทจื่อแห่งสวรรค์ชั้นเก้าฟ้า ชีวิตช่างสูงส่งแต่แสนโดดเดี่ยว

เพราะเกิดในตระกูลเผ่าเทพมังกร มาพร้อมสัญญาลักษณ์ของมหาบุรุษ ยามกำเนิดก็เกิดแสงทองสาดทั้ง36ชั้นฟ้า พร้อมนก5สี 72ตัวแห่งเขาจุ้นจี๋ซันแดนบูรพาบินมาอำนวยอวยชัย ซึ่งเป็นปรากฎการณ์เดียวกับที่เทพแห่งสงครามม่อเยวียนกำเนิด

ปู่ที่เป็นเทียนจวินถึงกับมอบตำแหน่งไทจื่อให้ทันทีที่เยียหัวเกิด เพราะเกิดมาพร้อมเหตุการณ์อัศจรรย์จึงทำให้ปู่และพ่อตั้งความหวังกะลูกหลานไว้สูงลิบ โดยถูกแยกออกจากอกแม่ทันที เพราะคิดว่าเด็กติดแม่จะกลายเป็นคนอ่อนแอ (แต่เมื่อดูละครจบ ชีวิตเยียหัวช่างอาภัพและโคตรจะเหงาเลยต่างหาก มานั่งนับทามไลท์ชีวิตเยียหัวแล้วก้อมีแต่ความกดดัน)

เพิ่งหัดนั่งก้อโดนส่งไปเรียนกับเทพเซียนชื่อดัง เพราะพอโตรู้ความสักหน่อยเยียหัวแอบหนีไปเล่นก้อโดนทำโทษสาหัส แถมพ่อส่งซู่จินมาประกบให้สอดส่องความประพฤติ (นี่เป็นอีกเหตุผลที่เยียหัวไม่เคยชอบซู่จิน มองนางเป็นแค่แท่นหมึกบนโต๊ะ) สรุปเยียหัวตั้งแต่เด็กยันโตไม่เคยมีเพื่อนเล่นและไม่เคยได้เล่นสนุกใดๆมีหน้าที่แค่เรียนและเรียน...(ชีวิตโคตรน่าเบื่อ) อยากพบแม่สักครั้ง ก็ต้องให้สอบผ่านเป็นเทพชั้นสูงก่อนอายุสองหมื่นปีให้ได้ตามคำสั่งของปู่ เลยต้องยืนให้สายฟ้าฟาดผ่านด่านถึงจะได้เจอะแม่

อยู่มาจนห้าหมื่นปี โตเป็นหนุ่มหล่อ แถมเรียนเก่ง มีอิทธิฤิทธิ์ล้ำเลิศ แต่เยียหัวก้อยังแบกภาระหน้าที่อนาคตผู้ปกครองแห่งสววรค์ ชีวิตตัดสิ้นทุกอารมย์ เยียหัวมักมีใบหน้าเรียบเฉยเย็นชาในที และเป็นคนไว้ตัวมาก โดยเฉพาะหญิงไม่มีการแลมองใดๆ ไม่ว่าซู่จิ่นจะถึงเนื้อถึงตัวประเคนใส่ไม่ยั้ง พี่เยียแค่มองด้วยความเบื่อหน่าย ยังดีมีคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนและรู้ใจคือเหลียนซ่ง อาสามนะเอง คนที่เยียหัวสามารถพุดคุยปรึกษา เข้าใจและไว้ใจได้คนเดียว

เยียหัวมีภาพนิมิตในฝันถึงผู้ชายคนหนึ่งเสมอๆ แต่ไม่รู้เป็นใคร ถึงวันที่เยี่ยหัวต้องลงไปปราบสิงโตเพลิงที่โลกมนุษย์ สู้กันเป็นวันๆเยียหัวโดนสิงโตเพลิงทำร้าย ทำให้กลับคืนร่างมนุษย์ไม่ได้ เลยแปลงร่างเป็นงูดำน้อยหลบไปนอนพักบนเขาจุ้นจี่ซัน ก็เป็นวันที่บุพเพของเยียหัวอาละวาดทำให้ได้ไปเจอะซู่ซู่ (ใครจะไปนึกภาพพระเอกเป็นงูดำน้อย ตาแป๋วแห่งบ้านสลีธิริน)

เยียหัวในร่างงูน้อยถูกซู่ซู่โอบอุ้มไปเลี้ยงดู ทั้งป้อนเนื้อดิบ ไม่กินก้อเจอะนางจูบ (นี่ว่าเยียหัวเสียจูบแรกของชีวิตให้ซูซู่แน่นอน) พอถึงเวลานอน ซู่ซู่ก้ออุ้มไปนอนกอดแถมห่มผ้าให้เรียบร้อย สรุปปราการใจที่สงบประดุจพระที่ตัดกิเลสของเยียหัวได้พังทลาย เมื่อเจอะอำนาจอ้อมกอดของซู่ซู่ เราเลยได้เห็นรอยยิ้มของเยียหัว ยิ้มที่มีความสุขกับชีวิต ถึงได้ยอมเป็นงูให้เขานอนกอดตั้ง2เดือน

จนวันหนึ่งเริ่มไม่อยากเป็นงู ก้อให้อาสามช่วยคิด ได้แผนเจ็บตัวพิชิตใจนาง เพราะซู่ซู่เป็นคนใจดีมีเมตตา รักสัตว์ (นอกนั้นนางทำไรไม่ได้เรื่อง) คงไม่ทอดทิ้งดูแลคนเจ็บหรอก เช้าวันนั้นเยียหัวเสกบาดแผลฉกาจเลือดสาดที่หน้ากระท่อมซู่ซู่ เข้าทางตามแผนซู่ซู่ลากเยียหัวไปทำแผลที่เตียงนอนของนาง ทำแผลไปร้องไห้ไปจนเยียหัวรู้สึกผิด เลยเสกให้แผลหายไป ซู่ซู่ได้แต่ตะลึง แต่นางก้อยังคงดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำเยียหัวไปสิบกว่าวันจนข้าวที่แลกเก็บไว้หมดสต๊อก (ระหว่างนั้นยามกลางคืนของทุกคืนเยียหัวก็มาอุ้มซู่ซู่ไปนอนบนเตียง ตามความเคยชิน ซู่ซู่ก็พลิกตัวมากอดเยียหัว เข้าทางเป๊ะ)

จนมาคืนหนึ่งซู่ซู่ดันตื่นกลางดึก ถึงได้รู้ตัวว่ามานอนกับผู้ชายแน่บสนิท รู้สึกอายลำบากใจแต่ก้อนอนต่อไปจนเช้า ทำให้วันรุ่งขึ้นเลยออกปากขอให้เยียหัวไปเพราะดูท่าจะหายเจ็บแล้ว เยียหัวไม่อยากไปอ้างเรื่องอยู่ทดแทนคุณให้ซู่ซู่ แต่นางไม่ต้องการให้ทำอะไร เยียหัวยืนยันจะแทนคุณให้ได้ ซู่ซู่เลยขอให้เยียหัวมอบชีวิตมาอยู่เคียงข้างนาง เพราะนางเหงาไม่มีเพื่อนเลยบนเขาลูกนี้ เยียหัวตอนแรกก้ออึ้งแต่ก้รับปากทันทีด้วยความยินดี ทั้งสองเข้าเมืองไปซื้อของเตรียมไหว้ฟ้าดิน

ในคืนแต่งงาน ซู่ซู่ประกาศเจตนารมณ์ว่าถ้าเยียหัวทำผิดต่อนาง นางจะเทพี่เยีย จะไม่ยอมเจอะอีกตลอดชาติ เยียหัวรับปากว่าจะไม่ทำให้ซู่ซู่ต้องเสียใจ แล้วก้อเข้าหอหวานชื่นกันไป (ในงานแต่งที่มีเพียงสองคนดูแล้วก้อรู้สึกดีเนอะ เรียบๆง่ายๆแค่ไหว้ฟ้าดินก้อพอ ชีวิตพอเพียงดี ) นี่พยายามนึกเหตุผลว่าคนที่เกิดมาพร้อมทุกสิ่ง ทำไมมาตกหลุมรักมนุษย์ซื่อๆมึนๆแบบซู่ซู่ นอกจากหน้าตาเหมือนหนุ่มในฝันแล้ว ความเป็นคนซื่อๆใจดีไม่คิดอะไรมาก ใช้ชีวิตที่ไม่มีกฎเกณฑ์ที่ยุ่งยากเรียบง่าย ไม่สนใจว่าพี่เยี่ยเป็นใครมาจากไหนมั้ง ที่มัดใจเยียหัว

(แต่ซู่ซู่รักหรือเหงากันแน่นะที่ขอผู้ชายแบบนี้ เพราะในระยะที่อยู่กับเยียหัวแค่สิบกว่าวัน ต่างจากที่หลีจิ้งที่สายรุกเหมือนกันใช้เวลาเป็นเดือนแต่นางเอกหวงตัวไม่เกินเลยด้วย แต่กับพี่เยี่ยหัวสิบสี่วันมาง ซู่ซู่นางขอพี่เยี่ยหัวเขาแต่งงานเลย)

แต่ความสุขก้อเดินทางมาได้ครึ่งปี บุพเพก็หมดโปร เข้าสู่ด่านเคราะห์ร้าย เยียหัวต้องรีบกลับสวรรค์เพราะเทียนจวินมาเยี่ยมที่ตำหนัก (เป็นครั้งแรกที่ซู่ซู่โดนเยียหัวทิ้งหายไปโดนไม่ลานานครึ่งปีในโลกมนุษย์) เยียหัวเริ่มโดนเทียนจวินสงสัย ที่มีท่าทีพิรุธบางอย่าง โชคดีที่เยียหัวใช้เรื่องพัดหยกคุนหลุนมาดึงความสนใจไป แต่เยียหัวโดนสั่งให้ไปไหว้บรรพชนเผ่าซู่จิ่นพร้อมนังซู่จิ่นที่กลายร่างเป็นสนมเทียนจวินแล้ว แถมต้องค้างคืนอีก อาสามเลยอาสาไปกับเยียหัวเพื่อกันท่านังซู่จิ่นจะแอบเข้าหาหลานตัวเอง เยียหัวคิดถึงเมียมาก เป็นหวงซู่ซู่ แว่บไปหา ก็พบว่าซู่ซู่ไม่อยู่กระท่อม เลยวิ่งไปหาในป่า เจอะซู่ซู่นั่งหลับกอดธนูเยียหัวในป่า เยียหัวสะเทือนใจทั้งรักทั้งสงสารเมีย เช้ามาเยียหัวบอกซู่ซู่ว่าต้องไปอีกแล้วคราวนี้อาจสองปี แต่มอบกระจกทองแดงไว้วีดีโอคอลคุยกันแก้เมียเหงา

เยียหัวขึ้นไปรายงานเทียนจวิน เรื่องเตรียมทำสงครามกับเผ่ามัจฉา เลยจะขอไปสืบที่ทะเลฉางไห่แบบไม่แสดงตัว จากนั้นแวะไปหาเมียเพื่อมาลาไปอีกครั้ง คราวนี้ซู่ซู่ขอตามไปด้วย เยียหัวสงสารเมียเลยยอมพาไป แต่ซู่ซู่มีความสุขตลอดการเดินทางประหนึ่งได้เดินทางไปฮันนีมูน พอถึงทะเลฉางไห่เยียหัวได้เจอะกับศิษย์พี่ใหญ่เตี่ยเฟิง (ซึ่งต่อมาเป็นกำลังสำคัญในการรบของเยียหัว) เยี่ยหัวบอกกับเตี๋ยเฟิ่งเรื่องการจะทำศึกกับเผ่ามัจฉา แต่จะมาสืบท่าทีเจ้าสมุทรฉางไห่ก่อนว่าจะให้ความรวมมือไหม เตี๋ยเฟิ่งรับปากจัดการตามที่เยียหัวสั่ง ระหว่างที่อยู่ในวังเจ้าสมุทรฉางไห่ เยียหัวแอบพาซู่ซู่ไปป่าท้อสิบหลี่ เพราะเมียอยากได้กลิ่นดอกท้อ (ตามใจเมียละเกิน...หลงพี่เยียแทนซู่ซู่) ที่ป่าท้อเยียหัวได้สัญญาว่าจะปลูกป่าท้อให้ซู่ซู่ แถมขโมยเหล้าเจ๋อเหยียนให้เมียกินอีก คืนนั้นซู่ซู่หลับอย่างมีความสุข

เยียหัวไปเยียมทหารที่บาดเจ็บจากการรบ ซู่ซู่อาการไม่ดีคลื่นไส้ เยียหัวเลยให้หมอมาดูอาการ สรุปท้องสมใจนึก เยียหัวจัดการพาซู่ซู่กลับเขาจุ้นจี๋ซัน เพราะที่ฉางไห่จะทำสงครามแล้วไม่อยากให้เป็นห่วง พร้อมกับสั่งไม่ให้เมียออกจากป่าไผ่ที่ลงอาคมไว้

ในขนาดเดียวกันเยียหัววางแผนแกล้งตายในศึกนี้ เพื่อจะหนีมาอยู่กับซู่ซู่ตลอดชีวิต แต่ผิดแผนเพราะนังซู่จิ่นตามมารบด้วย ในระหว่างทำศึก เยียหัวโดนฟัน เลยทำกระจกหล่น นางซู่จิ่นเก็บได้ เลยได้รู้ว่าเยียหัวซุกเมียไว้ที่โลกมนุษย์ ส่วนซู่ซู่ก้อวิ่งกระเซอะกระเซิงออกเขตอาคม เลยถูกจับขึ้นมาสวรรค์ โดนเทียนจวินสอบสวน เดชะบุญผลของการไปฮันนีมูนฉางไห่ ซู่ซู่ท้องเลยเป็นข้ออ้างให้รอดตาย แต่โดนจับไปขังเรือนที่ปิดตาย

ระหว่างที่ถูกขัง กิเลนไฟพาหนะหลีจิ้งได้กลิ่นหอมดอกท้อที่คุ้นเคยเลยไปที่เรือนที่ซู่ซู่อยู่ แต่เข้าไม่ได้เลยเผาประตูทำให้ไฟลามไหม้เรือนพัก ซู่ซู่ได้รับบาดเจ็บที่ข้อมือเป็นรอยแผลเป็นจากเพลิงบงกช จากนั้นซู่ซู่โดนแม่เยียหัวนำไปอยู่ที่ตำหนักเพื่อดูแล

เยียหัวรู้ข่าวตามขึ้นสวรรค์ทั้งที่บาดเจ็บ พร้อมทำใจที่จะต้องเย็นชาใส่ซู่ซู่เพื่อให้เมียรอด เยียหัวพยายามปกป้องซู่ซู่ด้วยการพาไปอยู่ที่วังสี่อู๋ พร้อมกันไม่ให้นังซู่จิ่นมาตีสนิท

เยียหัวโดนเทียนจวินสั่งให้ไปทำศึกที่แดนเหนือ เพื่อเปิดทางให้นังซู่จิ่นลงมือซู่ซู่ให้ถึงตาย
ระหว่างที่เยียหัวไปรบ เยียหัวพยายามคุยกับซู่ซู่ จนรบทำศึกได้ชัยชนะกลับมายังไม่ถึงสวรรค์ นังมารซู่จิ่งวางแผนลวงซู่ซู่มาที่แท่นประหารเซียนกะลังจะผลักซู่ซู่ลงไปแต่พลาดตัวเองตกเองเลยตาบอด เยียหัวมาพอดี เลยต้องอุ้มนังซู่จิ่นไปรักษา อีนังซู่จิ่นกะใช้แผนนี้ทำให้ซู่ซู่ถึงตายให้เทียนจวินตัดสินโทษ โดนการให้ควักตาซู่ซู่มาคืนนาง และเทียนจวินให้รับโทษสายฟ้าสามปี เยียหัวได้แต่กล้ำกลืน โดยเป็นคนควักตาซู่ซู่ แต่ตัวเองขอรับสายฟ้าสามปีเองในฐานะสามี จากเหตุการณ์นี้ทำให้ซู่ซู่เสียใจสุดๆ เริ่มทำตัวห่างเหินเยียหัว เยียหัวได้แต่อดทน

จากเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เยียหัวได้รู้ว่า ถึงจะทำท่าไม่รักซู่ซู่แค่ไหน เทียนจวินกะอีซู่จิ่นก้อไม่เลิกความคิดฆ่าซู่ซู่ เยียหัวเปลี่ยนแผน รอซู่ซู่คลอดลูกแถมเป็นลูกชาย และรอโอกาสรับตราตั้งเป็นไทจื่นมีอำนาจอย่างเป็นทางการ หลังจากนั้นก็ประกาศแต่งงานกับซู่ซู่ ต่อหน้าสี่ทะลแปดดินแดนอย่างเป็นทางการ พร้อมกับปฎิเสธนังซู่จิ่นไม่รับเข้าวัง ยอมขัดราชโองการเทียนจวิน

เยียหัวมาเยียมพูดคุยกับซู่ซู่เรื่องวันแต่งงาน แล้วแวะไปหาแม่ที่ตำหนัก ซู่ซู่ก้อวีดีโอคอลกับกระจก ว่ามาลาเยียหัวกลับโลก นังซู่จิ่นบอกทางกลับให้ลงไปที่แท่นประหารเซียน บอกเยียหัวไม่ต้องมาตามหาหรอก ฝากดูแลลูกด้วย เยียหัววิ่งไปหาเมียที่กระลังจะลงไปในแท่นประหาร แต่ไม่ทัน ซู่ซู่ตกไปแล้วเยียหัวกระโดดลงตามทันที

(นี่สงสารเยียหัว เมียโดนจับขึ้นสวรรค์ ตัวเองไม่มีอำนาจมากพอจะปกป้องเมียออกนอกหน้า ปู่กะซู่จิ่นวางแผนฆ่าเมียตลอดเวลา ฉากที่โหดและโคตรเศร้าสำหรับเราคือฉากเยียหัวควักตาเมียนี่พีคมาก แถมเมียไม่รู้ว่าเยียหัวต้องไปรับสายฟ้าอีกสามปีเราซึมแทนเยียหัว แถมหลังเมียคลอดแล้วหนีไปกระโดดแท่นประหารเซียน เพราะเจอะซู่จิ่นหลอกว่าเป็นหนทางกลับโลก ฉากนี้นี่สงสารทั้งเยียหัวทั้งซู่ซู่ เข้าใจซู่ซู่นางนะ หวั่นไหวไม่มั่นใจในรักของสามีเพราะนังซู่จิ่นตอแหลว่าเยี่ยหัวตั้งชื่อซู่ซู่ เพราะยังรักนังซู่จิ่นอยู่ ถึงได้ตั้งชื่อให้มีคำว่าซู่... ของฟางเส้นสุดท้ายน่าจะโดนผัวควักลูกตาแล้วเจอะนังซู่จิ่นมาเย้ยว่าได้ตาเขามาใช้ดี๊ดี...สะเทือนใจสุดๆ)

(เยียหัวเห็นนางเงียบๆเย็นชา แต่สู้ยิบตาเพราะรู้ว่าจะสู้กะปู่ ก้อต้องอาศัยอำนาจบารมี เยียหัวอดทนไปรบจนชนะทำทุกอย่างจนได้ตำแหน่งไทจื่ออย่างเป็นทางการ แล้วเริ่มแข็งข้อกะปู่ได้ละ แต่คิดผิดแค่ไม่เคยบอกแผนให้เมียรู้เลยสักแผน ยังดีตอนซู่ซู่กระโดนแท่นประหารเซียน วีดีโอคอลไปบอกเยียหัว ได้รู้ว่านังซู่จิ่นหลอกเมียให้กระโดดลงไปตาย อันนี้ตอกฝาโลงแห่งความเกลียดลงกลางใจพี่เยียได้มิดด้ามมาก เป็นตอนที่ดูแล้วน้ำตาไหลรู้สึกเจ็บปวดไปกับทั้งคู่ )

หลังกระโดดตามเมียลงแท่นประหารเซียน เยียหัวบาดเจ็บหลับไปหกสิบปี หลังเยียหัวฟื้นก็โดนเทียนจวินยัดเยียดซู่จิ่นประทานเข้าวังเป็นชายารอง เยียหัวไม่ว่าแต่ไม่รับทำพิธีกรรมใด ยืนรอขบวนเกี้ยวนังซู่จิ่นที่แบกมาที่หน้าประตูวัง นังซู่จิ่นยิ่มหน้าแป้นเดินเรียกเยียหัวว่าสามีได้แค่หนึ่งคำ เยียหัวเสกกระบี่ชิงหมิงปักอกนังซู่จิ่นให้ทรุดหน้าประตู แล้วเดินจากไปยังไม่ไยดีนางพร้อมปิดประตูวังใส่หน้าทันที

เยียหัวหลังจากฟื้นมาก็เลี้ยงอาหลีลูกชาย เป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวอีกสามร้อยปี (ยังดีได้ลูกมาเยียวยาจิตใจ อาหลีเป็นลูกชายหน้าตาน่ารักและช่างพูด ในเรื่องบอกลูกหน้าเหมือนแม่ นิสัยก้อน่าจะมาทางแม่เพราะดูเป็นเด็กร่าเริงพูดต่อยหอยมาก อาหลีถือเป็นเผ่ามังกรตามพาอเยียหัว เพราะเกิดมาในร่างมนุษย์) ในระหว่างนั้นก็จุดตะเกียงผสานวิญญาณเพื่อโคลนนิ่งร่างซู่ซู่ (แลกกับการให้นังซู่จิ่นย้ายเข้ามาอยู่ในบริเวณวังสี่อู๋)

ผ่านเคราะห์ร้ายมาเข้าโหมดบุพเพอาละวาด พี่เยี่ยได้เจอะเมียอีกครั้งแต่ในร่างของเทพเซียนป๋ายเฉี่ยน ชอบฉากที่เยี่ยหัวเดินรำลึกถึงความหลังแสนเศร้าในป่าท้อ แต่เมียดันขโมยกินเหล้าดองยาโด๊ปจนเกิดคึก เป็นนางเอกที่แหกกฎของการเป็นนางเอก เพราะนางคึกแล้วลวนลามผู้ชาย(ยังดีเหยื่อของนางคือพี่เยียหัว) แต่นางดันง่วงเลยปล่อยพระเอกค้างแทนอิอิ

ที่วังของเจ้าสมุทรตงไห่ เยียหัวที่วิ่งตามหาอาหลีลูกชายในสวนหลังวัง ก็ได้ยินเสียงอาหลีตัดพ้อต่อว่าผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เรียกนางว่าท่านแม่.. พอเดินเข้าไปใกล้ก็พบผู้หญิงที่มีผ้าปิดคาดตาเหมือนซู่ซู่...เยียหัวตะลึง เอื้อมมือจะไปแตะใบหน้านาง กลับโดนสาวว่า เลยได้สติ คิดว่าอาจไม่ใช่เมียตัวเอง เยียหัวเสียใจอีกครั้งแต่อาหลียังเชื่อว่านางเป็นท่านแม่ตัวเอง หลังเดินออกจากสวน เยียหัวจูงลูกไปเจอะไป่เฉี่ยนกำลังอบรมส้าวซินที่ตามมาขอให้ยกโทษที่หนีไปจากชิงชิวโดยไม่บอกกล่าว เยียหัวเลยได้โอกาสจับสังเกตลักษณะท่าทางของนาง เริ่มจากการเคาะนิ้วบนโต๊ะ หรือเอาพัดมาเคาะจมูกเบาๆซึ่งเป็นกริยาที่ซู่ซู่ชอบเผลอทำเสมอๆ แต่ที่เป็นหลักฐานชัดเจนคือแผลเป็นข้อมมือนาง ที่เยียหัวจำได้แม่นยำ วันนั้นเป็นวันแรกของสามร้อยปีที่ผ่านมาที่เยียหัวยิ้มแบบมีความสุขทั้งน้ำตา

หลังจากที่เยี่ยหัวแน่ใจว่าไป่เฉี่ยนคือซู่ซู่เมียตัวเองแน่ๆ ฮีก้อเดินสายรุก ลุยแหลกอุ้มลูกตามเมีย ใช้ลูกเป็นข้ออ้างไปอยู่อาศัยที่ถ้ำจิ้งจอกของไป่เฉี่ยน เพื่อเริ่มต้นจีบเมียใหม่อีกครั้งแต่เพิ่มเติมคือมีลูกเป็นตัวชงชั้นเลิศ อาหลีเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์อยู่ร่วมกันมาพ่อแม่ลูกถึงสี่เดือน จนไป่เฉี่ยนตกหลุมรักเยียหัวอีกครั้งแบบไม่รู้ตัว

แต่เหมือนความสุขมักอยู่ไม่นาน มารผจญแต่คูญสองก็มาเยี่ยมเยี่ยหัว เพราะความหล่อของพี่เยี่ยโดยแท้ ไปโดนใจเมี่ยวชิ่งน้องสาวเจ้าสมุทรตงไห่ที่เคยช่วยชีวิตอาหลี นางถือโอกาสขอร้องให้เยี่ยหัวรับนางเป็นบ่าวในวังสี่อู่ แล้วไปผนึกกำลังอยู่กับซู่จิ่น (ตอนซู่จิ่นคิดแผนร้ายใส่ความยวนเจิน ลูกอาสองของเยี่ยหัวว่าเมาแล้วมาลวนลาม เป็นตอนที่หมั่นไส้นังซู่จิ่นมาก ทำไมนางถึงมั่นหน้าว่าเยี่ยหัวจะสนใจใยดีนาง ทั้งๆที่เขารู้ว่าแกนะเป็นคนหลอกให้เมียเขาไปตายนะ ยังหวังว่าเขาจะรักตัวเองลงได้ยังไง คือทู่ซี้หน้าด้านมาอยู่ในวังเขาได้แล้วเนียพอเข้าใจ เหมือนเอาชนะเขาได้ แต่มั่นหน้าว่าจะชนะใจเขาเนียต้องสตรองหน้าด้านเบอร์ไหน) แต่ข้อดีของเยี่ยหัวคือเป็นคนฉลาดทันเกม ไม่ว่าซู่จิ่นจะเล่นละครได้เนียนขนาดไหน พี่เยี่ยก้อเชิดใส่ไม่สนใจใยดี ให้นางหงายเงิบกับความไร้รักขั้นสุดของเยี่ยหัวแทน

แต่ผลของแผนการซู่จิ่นนี้ ทำให้ส้าวซินมาขอร้องให้ไป่เฉี่ยนไปช่วยยวนเจินลูกชยตัวเองให้ผ่านด่านเคราะห์ที่โลกมนุษย์ เยียหัวเลยช่วยเหลือไป่เฉี่ยนให้ได้สมุดดวงชะตาชีวิตยวนเจินมาดูและลงไปช่วยเหลือไปเฉี่ยนและขยันจีบเมียที่โลกมนุษย์ต่อ

แต่มารผจญไม่ได้มีแต่คู่นี้ ยังมีนังเสวียนหนี่ชายาเอกของราชาปีศาจหลีจิ้ง ที่เคยปาดหน้าเค็กตอนไป่เฉี่ยนเป็นซืออินอยู่คุนหลุนซวี คนนี้ก้อตามจองล้างจองผลาญไม่เลิก มาขโมยร่างม่อเยวียนกับอาหลีจะเอาไปต้มหลอมเป็นยาให้ลูกนางกิน (และตั้งใจล่อไป่เฉี่ยนมาฆ่าที่แดนปีศาจ) ทำให้ไป่เฉี่ยนต้องมาลุยกองทัพปีศาจคนเดียว

เยียหัวที่อยู่ในงานเลี้ยงท้อบนสวรรค์ ก็โดนหมีกู่มาตามให้ไปช่วยไปเฉี่ยนที่แดนปีศาจ เยียหัวตามไปช่วยทันที แต่ไปถึงเมียพี่เยียฆ่าเผ่าปีศาจสะเกลี้ยงวังต้าจื่อหมิงกงไปแล้ว แต่ก็บาดเจ็บสาหัสอยู่ เยียหัวโกรธมากคาดโทษให้หลีจิ้งราชาปีศาจลงโทษนังเสวียนหนี่ด้วยตัวเอง (สะใจที่ไป่เฉี่ยนกะชากมนต์เปลี่ยนหน้าของนางจนไม่สามารถแปลงหน้าได้อีกแล้ว) แต่นังเสวียนหนี่ก็สร้างรอยร้าวในหัวใจเยี่ยหัว เพราะข่าวว่าเทพม่อเยวียนนั้นรักกันลึกซึ้งกับซืออิน ขนาดไป๋เฉี่ยนกรีดเลือดหัวใจหล่อเลี้ยงร่างม่อเยวียนถึง7หมื่นปี (นี้มันนานกว่าอายุเยี่ยหัวอีกนะเนีย) ทำให้เยียหัวระแวงว่าไป่เฉี่ยนอาจรักม่อเยวียนมากกว่าตัวเอง แหละเข้าใจว่าความรักของตัวเองกับไป่เฉี่ยนเป็นแค่ด่านเคราะห์ที่ทำให้ไป่เฉี่ยนเป็นเทพเซียนชั้นสูง(ซึ่งมันก็จริงแหละพี่เยียหัว)

เยียหัวเรียกอาสามเหลียนซ่งมาถามเรื่องความสัมพันธ์ของม่อเยวียนกับซืออิน ยิ่งฟังก้อยิ่งเศร้า แต่ความรักเมียมีมากกว่า เยียหัวกลับไปชิงชิวไปต้มยาให้เมีย ก็ไปปะกับเทพนกปี้ฟางหนุ่มที่มาบอกรักไป่เฉี่ยงที่ริมเตียง พี่เยียหัวโมโหหึงแต่ยังรักษาอาการ หลังไป่เฉียนจัดการให้บี้ฟางออกไป พี่เยียหัวก็สารภาพรักเมีย แต่ไปเฉี่ยนสมองช้ายังคงมึนๆงงๆดูท่าจะไม่เข้าใจแต่ก้อเริ่มรับรู้ความรู้สึกของเยียหัว

หมีกู่มาบอกไป่เฉี่ยนไม่อยู่ที่ห้อง เยียหัวเดินออกมาตามที่ริมบึง เห็นไป่เฉียนกำลังเดินลงน้ำ แต่ใจหายนึกว่าเมียจะกระโดดน้ำตาย เลยกระชากเมียมากอด (ฉากนี้รู้สึกถึงความกลัวเมียตายของพี่เยียหัวเลย พี่เยียหัวเขาทรมานจากความเศร้าที่เมียตายมาสามร้อยปี พอได้เจอะอีกครั้งถึงได้ติดเมียไม่ปล่อยขนาดนี้) แต่ไป่เฉียนยังคงโกะๆมึนๆแต่ก้อยอมรับเยียหัวเข้าไปในหัวใจเรื่อยๆโดยไม่รู้ตัว

เยี่ยหัวผู้แสนดีพาไป่เฉี่ยนไปรักษาตัวที่สวรรค์เก้าชั้นฟ้า ซู่จิ่นถือโอกาสนี้ใช้เมี่ยวชิ่งให้วางยาเสน่ห์ใส่เยี่ยหัว (ซู่จิ่นหลอกใช้เมี่ยวชิ่ง แต่เมี่ยวชิ่งก้อโง่เต็มใจให้เขาหลอกเพราะหวังจะได้เยี่ยหัวเหมือนกัน) แต่เยี่ยหัวจับสังเกตุสีหน้าเมี่ยวชิ่งออก ก็หน้าตานางระรื่นพร้อมโดนสอยขนาดนั้น เลยเจอะเยี่ยหัวสอบสวน เรื่องลงไปผลักไป่เฉี่ยนตกน้ำที่โลกมนุษย์ คือเป็นฉากที่พระเอกโคตรใส่ใจนางเอก ไม่ปล่อยวางเลยสืบหมดว่าใครมันมาทำไรกะเมียพี่นี่ เลยได้โอกาสตัดทิ้งสิ้นบุญคุณกะนังเมี่ยวชิ่ง อัญเชิญกลับลงทะเลบ้านเกิดไปได้สะที

เยียหัวมาหาไปเฉี่ยนที่ตำหนัก เจอะอาหลีนอนเมาไม่ได้สติ เลยโมโหใส่ไป่เฉี่ยนที่ไม่สนใจใส่ใจลูกแบบนี้ (นี่ก็นึกว่าจะเข้าโหมดพ่อแม่ลูกสุขสันต์ ป่าวดันทะเลาะกันเรื่องไป๋เฉี่ยนดูแลลูกยังไงให้เมาค้างไม่ฟื้น) เข้าทางนังซู่จิ่น มาแผนเสี้ยมว่าทั้งเยี่ยหัวอาหลีหลงรักเพราะหน้าคล้ายซู่ซู่เมียเก่าเยี่ยหัว แต่มาเจอะนางเอกวัยสว. อ่านนิยาย ดูละครจนจำได้ทุกพล็อต เลยตอกหน้าซู่จิ่นสะกลับวังแทบไม่ถูก ไม่ว่าว่าเรื่องมาคำนับแบบไม่จริงใจให้ไปทำพิธีกรรมก่อนมาคำนับแบบสามคุกเข่าเก้าโขกคำนับ หรือการมาตีเสมอมาเรียกเป็นพี่เป็นน้อง บอกฉันเป็นลูกคนเล็กไม่เคยมีน้อง ไม่ต้องมาเรียกพี่สาว

หมดนี่นึกว่าจะพบสุข ก้อต้องมาเข้าใจผิดกันต่อ เพราะเจ๋อเหยียนมาหาเยียหัว บอกข่าวว่าดวงจิตเทพม่อเยวียนกะลังผสานใกล้จะกลับมาเข้าร่างละ แค่ต้องใช้ตะเกียงผสานวิญญาณของเยี่ยหัวมาช่วยเพิ่มความเร็วในการรวมดวงจิต (เป็นเยี่ยหัวใจต้องแกร่งขนาดไหน) เยียกลับมาที่ตำหนักก็เจอะจดหมายลากลับของเมียแทน ไม่ยอมมาพบหน้าด้วย (ดูดิเมียโกรธ ยังไม่ทันได้เคลียร์ให้เข้าใจ เมียก้อรีบจากไปเฝ้าดวงจิตซือฟูไม่มาลา นี่ความสำคัญของพี่เยียดูเป็นรองท่านม่อเยวียนเห็นๆ)

เยียหัวเศร้าลึกๆแต่ความรักเมียมีมากกว่า หิ้วตะเกียงกะไปให้เขาใช้ฟรีๆ แต่เมียดันเปิดช่องให้ทดแทนบุญคุณ เลยได้แอ้มเมียสะที แต่ก้อสุขเคล้าน้ำตา(เพราะมีชนักปักหลังว่าถ้าเมียจำได้ว่าตัวเองเป็นคนคลักลูกตาเมีย เมียต้องบอกเลิกอีกแน่ๆ) ด้วยความรักเมียรู้ว่าเมียต้องไปหาเห็ดหลินจือสวรค์ที่สัตว์อสูร4ตัวคุ้มครอง ดูจากการประเมินวิทยายุทธเมีย คงได้ไปตายเปล่าเลยต้องหลอกเมียเฝ้าตะเกียง ตัวเองไปเสี่ยงตายเอาเห็ดสวรรค์เองคนเดียว ก่อนไปตอนกล่อมลูกนอนนี่น่าสงสาร กลัวจะกล่อมลูกครั้งสุดท้ายพิกล ด้วยความเป็นไทจื่อลุยเดียวเอาเห็ดมาจนได้แต่แขนขาด เพราะนังเสวียนหนี่มาขัดแข้งขัดขาจะแย่งเห็ดสวรรค์ทำให้พี่เยียโดนสัตว์อสูรกัดแขนขาด (ดูแล้วโคตรโมโหน่าเอาดาบแทงนางให้ตายก่อนแล้วค่อยฆ่าสัตว์อสูรทั้ง4ตัว)

ไม่พอยังเดินทางไปคุนหลุนซวี เพื่อเปิดเตาหลอมยาเห็ดสวรรค์กับตบะตัวเองเกือบหมด เพื่อทำเป็นยาให้ม่อเยวียนได้ฟื้นไวๆ (ต้องรักเมียแค่ไหนถึงทำได้ขนาดนี้) จนนั้นก้อประคองตัวเองไปที่ป่าท้อสิบหลี่เพื่อส่งยาให้เจ๋อเหยียน ไม่อยากให้เมียรู้ว่าตัวเองเป็นคนทำ ส่งยาปุ๊ปก็ล้มหมดแรง ดีที่เจ๋อเหยียนเป็นหมอเทพ นอกจากรักษาได้ทุกโรคแล้ว ยังสามารถทำแขนเทียมจากรากบัวได้ด้วย พอฟื้นพี่เยี่ยก้อรีบกลับขึ้นสวรรค์ไปรายงานผลงานถล่มเกาะพร้อมทรุดสลบไป ก้อได้เจ๋อเหยียนมารักษาพร้อมเทศนาต่อ ฝ่ายไป่เฉียนพอรู้ว่ายานั้นเยี่ยหัวเป็นคนหาคนทำพร้อมกับเสียแขนไปข้างก้อรีบขึ้นไปดูแล ได้กลับมาคืนดีกันอีกครั้ง ช่วงนี้โลกเป็นสีชมพู เยียหัวหน้าเปี่ยมด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา ยิ่งตอนเมียบอกรักแล้วอยากแต่งงานแถมมีหาฤกษ์วันแต่งมาเสร็จ สรุปพี่เยี่ยเจ็บตัวทีไรเมียใจอ่อน ได้ใจเมียทุกรอบ

ความรักกะลังมาแต่ยังไม่ทันได้แต่ง กรรมก้อมาให้ใช้ เยี่ยหัวต้องลงไปผ่านด่านเคราะห์โลกมนุษย์ ฐานฆ่าสัตว์4อสูรที่เทพบิดรเป็นคนสร้าง เลยให้ไป่เฉี่ยนไปรอที่ชิงชิว ยังไม่ทันไปเกิดที่โลกมนุษย์ ระฆังก้อตีสัญญาณว่าเทพม่อเยวียนได้ฟื้นคืนสู่ร่างแล้ว พี่เยี่ยก้อไปเกิดเป็นเด็กแขนขาดแต่หน้าตาดี....สิบขวบยังไม่ทันเป็นหนุ่ม ไปเฉี่ยนก้อมาแสดงตัวจองตัวพี่เยี่ยจูเนียร์แต่งงาน มาทิ้งความหวังไว้ให้ ในขนาดเดียวกัน นังซู่จิ่นก้อตามลงมากะจะอ่อยพี่เยี่ยแต่เด็ก แต่เหมือนเหตุการณ์ซ้ำๆ เด็กซู่จิ่นยังคงเป็นเด็กที่เยี่ยหัวไม่ชอบเหมือนเดิมมะครั้งก่อน

ซู่จิ่นคิดแผนชั่วสร้างหุ่นไม้ใช้อาคมให้กลายเป็นซู่ซู่ตัวปลอมไปหลอกเยี่ยหัวที่โลกมนุษย์ เยี่ยหัวรู้ว่าไม่ใช่ไป๋เฉี่ยน แต่ก้อปล่อยนางให้ลำบากไม่ลงก้อรับไปเป็นคนดูแลแม่ตัวเองที่บ้าน เลยเข้าทางซู่จิ่นที่รอจังหวะไป่เฉี่ยนมาหาเยี่ยหัว แล้วพูดจาเสี้ยมให้ไป่เฉี่ยนเสียเซลฟ์ ว่าเยี่ยหัวจำซู่ซู่ได้ แปลว่ายังรักเมียเก่า ไป่เฉี่ยนเสียใจแต่ยังปากแข็งกะซุูจิ่น เวลาผ่านไปหลายปี ไป่เฉียนไม่มาตามสัญญา เยี่ยหัวในร่างมนุษย์เลยตรอมใจตายเร็วกว่ากำหนด

เยี่ยหัวมาจุติที่คุนหลุนซวี เลยได้เจอะม่อเยวียนพี่ชายฝาแฝด พี่ชายเลยเล่าว่าเดิมเยี่ยหัวเป็นน้องชายฝาแฝด แต่แม่ดันแท้งคลอดมาได้แต่ม่อเยวียน แต่คนน้องเสีย แต่เทพบิดรที่เป็นพ่อสงสารน้องเลยทำครรภ์เซียนร่างเทพเป็นดอกบัวทองเก็บดวงจิตคนน้องไว้ รอการกำเนิดในเวลาที่เหมาะสม ก้อพอดีชายาเล่อซวีมาที่คุนหลุนพร้อมสามียางซั่วซึ่งเป็นโอรสองค์โตของเทียนจวิน เยี่ยหัวเลยได้ไปเกิดในท้องนาง หลังจากรับรู้ที่มาของตัวเอง เยี่ยหัวก็กลับขึ้นสวรรค์ ก็พอดีมีคดีให้สะสาง

เรื่องเกิดจากไป่เฉียนเมามายไปทำตะเกียงผสานวิญญาณแตก เลยได้รู้ว่าตัวเองคือซู่ซู่ โดนนังซู่จิ่นรังแกขนาดไหน ก้อเลยไปทวงหนี้เก่า จัดการควักลูกตาคืนพร้อมสั่งให้นังซู่จิ่นเลือกระหว่างไปกระโดนแท่นประหารเซียน หรือ ถอนตัวถอดตำแหน่งจากสวรรค์ลงไปนั่งเฝ้าระฆังตงหวง แล้วไป่เฉี่ยนก้อไปเมามายต่อที่ถ้ำ ปล่อยนังซู่จิ่นวิ่งไปฟ้องเทียนจวิน ระวังนั้นเทียนจวินกะลังจะรับตัดสินคดี ตงหัวตี้จวินก้อมาช่วยไป่เฟิ่งจิ่วที่กำลังแก้ต่างให้ไป่เฉี่ยน

เยียหัวมาถึงสวรรค์พอดี เจอะซือมิ่งดักรอให้ไปทำคดีนังซู่จิ่นที่กำลังฟ้องเทียนจวิน เยียหัวจัดการตามหาโจทก์และพยานเตรียมจัดการซู่จิ่นให้ดิ้นไม่หลุด งานนี้เหมือนเป็นงานเอาคืนซู่จิ่นโดยแท้ เพราะคนตัดสินคือตงหัวตี้จวิน แล้วยังมีโจทก์เก่าโจทก์ใหม่มาเอาคืน เริ่มจากเยี่ยหัวนำหุ่นไม้มาแฉ ว่านังซู่จิ่นใช้อาคมล่อลวงไทจื่อ แถมยวนเจินมาขอความเมตตาให้ความเป็นธรรมให้ตัดสินใหม่ เรื่องยวนเจินโดนล่อลวงให้ไปที่ตำหนักแล้วเจอะซู่จิ่นมอมเหล้าใส่ร้าย ซู่จิ่นเจอะ2คดีดิ้นไม่หลุดยังไม่นับคดีไป่เฉี่ยนที่เทียนจวินเองก้อมีส่วนในการกลั่นแกล้ง เทียนจวินก้อเนียนๆไปให้หยุดการสอบสวน แล้วลงโทษนังซู่จิ่นให้ตกสวรรค์ลงไปเฝ้าระฆัง ได้ดวงตาจากปลาทะเลมาใส่แทนตาเดิมที่ควักไป (โทษไม่สาสมกับความชั่วมันเลย โดยเฉพาะเทียนจวินนี้ลอยตัวเหนือทุกปัญหา ทั้งที่ตัวเองเป็นคนสั่งแท้ๆ)

หลังจากเยี่ยหัวเคลียร์คดีจบ ก้อตามไปง้อเมียที่หน้าถ้ำ ไป่เฉี่ยนยังคงอินในอารมย์ซู่ซู่ น้อยใจเมามายไม่รับรู้ใดๆ ปล่อยเยี่ยหัวยืนตากลมตากฝนไปเจ็ดวันเจ็ดคืน ก็พอดีราชาปีศาจฉิงชางจะปลดผนึกออกมา ไป่เฉี่ยนเลยออกจากถ้ำไปที่ระฆังจะไปปิดผนึก ก้อเจอะเยี่ยหัวสะกัดแล้วออกไปสู้แทน สู้จนชนะแต่มาเจอะไม้ตายราชาปีศาจฉิงชาง ที่เอาชีวิตไปผูกติดกับระฆังตงหวง ยามใดที่ฉิงชางตาย ระฆังจะปลดผนึกทำลายทุกสรรพสิ่ง ต้องใช้ดวงจิตสังเวยอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เป็นรอบของเยี่ยหัว ด้วยฐานะของไทจื่อต้องดูแลทุกสรรพสิ่ง แถมเป็นการปกป้องลูกเมีย เลยยอมสละดวงจิตตัวเองเข้าไปในระฆัง รักคือการเสียสละสินะ

เยี่ยหัวจากไปสามปีก้อเกิดเหตุการณ์ประหลาด มีนก5สีจากเขาจุ้นจี๋ซันบินมาอวยชัยที่สวรรค์ที่ตำหนักเทียนจวิน มีไอปราณเซียนล้อมวนรอบโลงแก้วของเยี่ยหัว เป็นสัญญาณว่าเยี่ยหัวจะฟื้นคืนกลับมา เทียนจวินเชิญม่อเยวียนไปที่ทะเลสัจธรรม ม่อเยวียนปลุกเยี่ยหัวแล้วบอกว่าไป่เฉี่ยนรอมาสามปีแถมยังทำหลุมศฟเสื้อผ้าเยี่ยหัวที่ป่าท้อ เยี่ยหัวกราบคารวะครอบครัวพ่อแม่ปู่และอา แล้วก้อวิ่งไปหาเมียที่ป่าท้อ จบแฮปปี้สะที

ชีวิตเยี่ยหัว แบบย่อๆ เป็นบัวทองอยู่หลายแสนปีอายุจริงๆพอกะม่อเยวียน ระหว่างนั้นก้อถอดวิญญาณจากดอกบัวทองมาเจ๊าะแจะซืออิน แต่ซืออินไม่รู้ พอม่อเยวียนดวงจิตสลาย เยี่ยหัวถึงได้ไปเกิดเป็นหลานเทียนจวิน
ตั้งแต่เกิดจนอายุสองหมื่นปี เรียนหนักเพื่อผ่านด่านเซียนเป็นเซียนชั้นสูง
ช่วงชีวิตห้าหมื่นปีได้เป็นไทจื่อ รับราชโอการหมั้นหมายกับไป่เฉี่ยน ระหว่างนั้นแอบหนีไปแต่งงานกับมนุษย์
อีกสามปีต่อมีลูกชาย เมียหนีไปกระโดดแท่นประหารเซียนตาย
สามร้อยปีต่อมา ใช้ชีวิตกับอาหลีเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว พร้อมเฝ้าตะเกียงหวังโคลนนิ่งเมียไปด้วย
สี่เดือนต่อมา อุ้มลูกตามเมีย เริ่มต้นจีบเมียอีกครั้งใช้ลูกเป็นเครื่องมือ หมกตัวอยู่ในถ้ำจิ้งจอกที่แดนชิงชิว ค่อยๆเตาะเมียไปเรื่อยๆ
อีกเดือนกว่าๆลงผ่านด่านเคราะห์ลงไปเกิดเป็นมนุษย์ เกิดมาพิการมีแขนข้างเดียวแต่หล่อ... สุดท้ายตรอมใจเพราะคิดถึงสาวเพราะสาวไม่มาตามนัด
จุติมาเป็นไทจื่ออยู่ได้ไม่ถึงสิบวัน ต้องมาสู้กับราชาปีศาจฉิงชาง สละดวงจิตตัวเองเพื่อปกป้องโลกและสรรพสิ่งตายไปสามปี
ฟื้นมาตามหาเมีย คราวนี้รักกันหวานชื่น อีกเกือบสามร้อยปีถึงได้แต่งงาน
เป็นเยี่ยหัวนี้เหนื่อยเน้อ

ดูมา58ตอนน้ำตาท่วมเป็นระยะๆสงสารพระเอกเหลือเกิน ชีวิตที่เกิดมากับความคาดหวังอันยิ่งใหญ่นี้ บางทีมันเป็นเวรกรรมมากกว่าความโชคดี โดยเฉพาะชีวิตตั้งกะเกิดจนห้าหมื่นปีก่อนเจอะนางเอก ชีวิตมีแต่หน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมีแต่ปู่ขีดเส้นชีวิตให้ เจอะแต่คำสั่งปู่ทั้งชีวิตอารมย์คงตายด้านหมด รับรู้ว่าชีวิตไม่ได้มีเพื่อตัวเอง พอเจอะนางเอก ชีวิตเป็นอิสระ ไม่ต้องมีกรอบระเบียบชีวิตใดๆ เยี่ยหัวถึงได้รู้จักความสุข ได้รู้จักความรัก รู้จักการใช้ชีวิตเพื่อตัวเองเป็นยังไง ข้อดีที่สุดของเยี่ยหัวคือการรักเดียวใจเดียว ถึงจะดูยึดมั่นถือมั่น แต่เมื่อถึงคราวต้องเสียสละ เยี่ยหัวไม่เคยปฎิเสธหรือหลบเลี่ยงเช่นตอนไป่เฉี่ยนอยากช่วยผสานดวงจิตซือฟู เยี่ยหัวเต็มใจทำให้ทุกสิ่งสละตบะที่สะสมมาตลอดชีวิตได้...แค่เมียบอก...ดูดิ ผู้ชายแบบนี้จะหาที่ไหนได้ในชีวิตจริง